10 handtekeningen verzameld
Aan: hulpbehoevende bevolking
Proces van de solidariteit en migratie : Nee tegen de politieke instrumentalisering van justitie !
Volgens de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens en het Verdrag van Genève betreffende de status van vluchtelingen, dat door de Belgische staat is ondertekend, IS MIGRATIE EEN RECHT en hebben onze regeringen de plicht migranten te beschermen. De realiteit is echter heel anders.
Het proces van de solidariteit, een symbolisch proces
Op 23 en 24 maart 2021 vindt het proces in hoger beroep plaats van Alaa, Anouk, Hassan, Hussein, Mahmoud, Mohammad, Mustapha, Myriam, Walid, Youssef en Zakia, elf mensen die sinds 2017 worden vervolgd voor "mensenhandel en deelname aan een criminele organisatie".
Ter herinnering: in 2018 hadden deze mensen de krantenkoppen gehaald ter gelegenheid van het eerste Proces van de Solidariteit. Dit proces, door sommige media ten onrechte "het proces van de gastheren/-vrouwen" genoemd, betreft de vervolging van zeven migranten en vier gastheren/-vrouwen omdat zij solidair zijn in hun zoektocht naar een beter leven. Er zijn er die dachten dat zij in Engeland een gunstiger onthaal zouden vinden dan in België, anderen vonden het idee van mensen op straat, zonder middelen, die opgejaagd worden, onverdraaglijk. Voor deze feiten hebben negen van de beschuldigden reeds tussen 2 en 13 maanden voorlopige hechtenis ondergaan.
In eerste aanleg werden vier personen vrijgesproken - voor twee van hen had het Openbaar Ministerie zelf om vrijspraak verzocht - maar de anderen werden veroordeeld tot gevangenisstraffen van 12 tot 40 maanden, waarvan sommige voorwaardelijk. Het is onbegrijpelijk dat het parket van Brussel in beroep is gegaan tegen "het volledige vonnis". Door dit nieuwe proces lopen ze het risico tot 10 jaar gevangenisstraf te krijgen.
Politie en justitie vervolgen deze elf personen nu al drie jaar, hoewel de dossiers geen enkel bewijs van misdaad bevatten. Hun vervolging is dus in de eerste plaats politiek. Het is echter het ontbreken van het recht op veilige en legale doorgangswegen en van permanente opvang die een misdaad is en mensen elke dag in extreme onzekerheid drijft. Hierdoor moeten zij zelf de middelen voor hun overleven, hun veiligheid en hun vrijheid vinden.
Wij veroordelen dit proces. Wij zien dit als een poging om de solidaire initiatieven die in België en elders tegen deze onrechtvaardigheden zijn opgekomen, de kop in te drukken.
Een wijdverspreide tendens tot criminalisering van solidariteit en migratie
Sinds 2015 tekent zich immers steeds duidelijker een trend af bij de overheid: na jaren van mishandeling van mensen die migreren, is het de bedoeling om elke beweging ter ondersteuning van migranten te stigmatiseren en te criminaliseren.
België heeft haar methode sinds 2015 veelvuldig laten zien in deze repressie: pogingen om het Burgerplatform ter ondersteuning van vluchtelingen in diskrediet te brengen in zijn begindagen, processen tegen degenen die zich verzetten tegen de gewelddadige uitzetting van een migrant per vliegtuig in 2016, arrestaties van 7 mensen in het cultureel centrum Globe Aroma in Brussel in 2018, arrestaties en berechting van burgers die onderdak bieden, maar ook invallen bij migranten in het Maximiliaanpark, arrestaties op basis van quota, jacht op migranten, zelfs tot de dood van Mawda, een tweejarig kind, de wens om migranten te arresteren in de huizen van gastgezinnen,....
Door deze acties tracht de staat een negatief beeld te geven van zowel de migranten als de mensen die hen steunen. In 2016 kondigde toenmalig staatssecretaris Theo Francken al aan dat hij "zijn tanden wilde laten zien" tegenover burgers die verontwaardigd waren over het geweld van de uitzettingen. Het proces van de solidariteit symboliseert de verontrustende escalatie naar meer criminalisering en versterkt de stigmatisering van een fundamentele waarde: solidariteit.
Deze tendens wordt in heel Europa waargenomen met dezelfde modus operandi: aanklachten en vervolgingen niet laten vallen om de steun en solidariteit uit te putten. Het strafrecht mag niet worden gebruikt om solidaire mensen te intimideren, noch mag het de regering toestaan degenen te vervolgen die haar beleid aanvechten. Er moet een einde komen aan het instrumentaliseren van justitie voor hoofdzakelijk politieke doeleinden, aangezien het democratische beginsel van de scheiding der machten hierdoor ernstig wordt ondermijnd.
Waarom is het belangrijk?
De rechtszaken gaan door, alsook de instrumentalisering van justitie
In België volgen sinds het eerste proces van de solidariteit in 2018 de processen voor mensenhandel elkaar op, meestal in publieke onverschilligheid. Tientallen migranten zitten in de gevangenis omdat zij zichzelf of hun vrienden wilden redden, door in Engeland een toevluchtsoord te vinden. Onder deze talrijke zaken vindt op 23 maart 2021, gelijktijdig met het beroep van het proces van de solidariteit, het proces in hoger beroep plaats van tien migranten die om dezelfde redenen - "mensenhandel en deelneming aan een criminele organisatie" - worden vervolgd. De gevolgen van dit vonnis zijn al even rampzalig: de zware straffen die in eerste aanleg zijn opgelegd, kunnen oplopen tot 5 jaar gevangenisstraf. Verscheidene mensen zitten nog steeds in de gevangenis voor zaken waarvoor evenmin bewijs bestaat. Deze veroordelingen lijken niet te beantwoorden aan wat wordt beschouwd als rechtvaardigheid, als wel aan de noodzaak om het repressieve beleid van de Staat te rechtvaardigen.
Wij ontkennen niet dat mensen of netwerken kunnen profiteren van het ongeluk van anderen, maar laten wij niet vergeten dat deze mensen niet zouden bestaan zonder het beleid van onze regeringen, de ontkenning van het recht van ieder mens om te leven waar en hoe hij of zij wil, en de noodzaak van degene die buiten het recht vallen om buiten de wet om te overleven. Laten we ons dus niet vergissen; deze processen hebben een reële functie in het creëren van xenofobie en een controlemaatschappij, die de regeringen trachten af te dwingen, door zowel de slachtoffers als het protest ertegen te criminaliseren.
Ook mag niet worden vergeten dat als Belgische burgers zich mobiliseren om migranten te helpen, dit komt doordat de Belgische regering zelf haar wettelijke verplichtingen op zowel nationaal als internationaal niveau niet nakomt. Een stap in de goede richting werd genomen door de Franse Constitutionele Raad die in 2018 oordeelde dat de bepalingen die hulp aan migranten strafbaar maken ongrondwettelijk zijn, omdat ze in strijd zijn met een ander fundamenteel beginsel voor onze samenlevingen: broederschap.
Als de vervolgingen in Frankrijk en België blijven doorgaan, veroordelen wij vandaag meer dan ooit de criminalisering van de solidariteit en eisen wij vrijheid van verkeer voor allen.
Deze ‘Carte Blanche’ is een aanzet van het burgercollectief "Solidarity is not a crime". Dit collectief is ontstaan uit de wil om de criminalisering van migratie en solidariteit aan de kaak te stellen en wil xenofobe- en veiligheidsmisstanden van de Europese staten aan het licht brengen.
SUPPORT THEM : https://growfunding.be/solidarityisnotacrime